Zorgorganisaties vinden de samenwerking en afstemming met familie en mantelzorgers erg belangrijk. Dat begint als de zorgaanbieder betrokken raakt bij de zorg en begeleiding in de thuissituatie, maar zet zich door als iemand naar een beschermde woonvorm of zorginstelling verhuist.
In de thuissituatie staat vaak centraal dat de mantelzorger wordt ondersteund om te voorkomen dat deze overbelast raakt, waardoor aanvullende zorg (ook wel respijtzorg, zoals logeren) noodzakelijk wordt. Ondersteunen van de mantelzorger kan in de vorm van informatie en advies, maar ook door begeleiding en emotionele steun te bieden.
Als een naaste naar een zorginstelling verhuist, is het van grote betekenis dat de familie en mantelzorgers een rol blijven spelen in zijn leven. Organisaties maken graag gebruik van de kennis en ervaringsdeskundigheid van de mantelzorgers en anderen uit het sociale netwerk. Zij weten niet alleen veel over de wensen en behoeften van de cliënt, maar zijn ook degenen die invulling kunnen blijven geven aan de leefwereld die de cliënt had voor de verhuizing. Blijvende (vrijwillige) betrokkenheid van de mantelzorgers, waarbij deze zich ook thuis voelt in de nieuwe situatie helpt bij het realiseren van kwaliteit van leven.
Vaak worden er activiteiten georganiseerd voor mantelzorgers. Veel zorgorganisaties hebben beleid geformuleerd over de samenwerking met en de participatie van familie en mantelzorger.